Ziektes en plagen bij de taxus
De taxus is een bijzonder sterke haagplant. Hij is vrij goed winterhard en bovendien kan hij goed tegen wind, hitte, vervuiling en schaduw. Helaas is geen enkele haagplant volledig onverwoestbaar. Onder de meeste omstandigheden zal een taxushaag bij de juiste verzorging honderden jaren oud worden zonder al te veel last te krijgen van ziektes. Toch kan het voorkomen dat uw taxushaag ziek wordt. Daarom leek het ons goed om de meest voorkomende ziektes en plagen in de taxushaag met u doornemen. U leest hier hoe u de meest voorkomende kwalen kunt herkennen en wat eraan te doen is.
Bijna alle haagplanten zijn vatbaar voor wortelrot. Dit komt meestal doordat de wortels van de planten te lang onder water hebben gestaan. Coniferen zijn echter nog eens extra gevoelig voor natte voeten. Wortelrot is een reëel risico bij zware grondsoorten en bodems die niet goed genoeg gedraineerd zijn. Een goede drainage is dan ook de belangrijkste maatregel om wortelrot te voorkomen. Dit klinkt misschien als een heel specialistische klus, maar vaak is een paar gaten prikken in de bodem van de plantgeul of het plantgat al genoeg. Overtollig water kan hierdoor weglopen. Alleen de zwaarste grondsoorten zijn moeilijk voldoende te draineren voor een taxushaag. Als uw taxushaag onverhoopt toch met wortelrot te maken krijgt, zijn er verschillende manieren om dat te zien. Bruine naalden en kale takken zijn veel voorkomende symptomen. Omdat taxussen wintergroene haagplanten zijn, zou dit immers niet moeten gebeuren. Verder leidt de groei van de planten meestal ook onder wortelrot en zullen de aangetaste planten na verloop van tijd helemaal afsterven. Het kan voorkomen dat slechts enkele planten in uw haag hier last van krijgen, maar meestal staan alle planten in dezelfde grond en is het slechts een kwestie van tijd voor uw volledige haag eraan moet geloven. De grond goed voorbereiden op de komst van uw nieuwe taxushaag is de meest effectieve stap om wortelrot te voorkomen. Krijgt uw haag onverhoopt toch last van wortelrot? Graaf dan de aangetaste planten uit en vervang ze door nieuwe. Als de grond in uw tuin te veel water vasthoudt, kunt u eventueel de watercipres als alternatief overwegen. Watercipressen zijn echter niet wintergroen.
Taxus met wortelrot
Kijken we naar ongedierte dat de taxus aan kan tasten, dan is de taxuskever de meest voorkomende bedreiging. Deze kever, die ook wel bekend is als de gegroefde lapsnuitkever, voedt zich graag met het gebladerte van de taxus. Bovendien legt hij zijn eieren in de planten, waarna de larven zich niet alleen te goed doen aan de naalden van de taxus, maar ook aan zijn wortels. Vergeleken met andere plaagdieren is de taxuskever bijzonder hardnekkig, omdat hij veel ouder kan worden dan de meeste kevers. Het is dan ook zaak om zo snel mogelijk actie te ondernemen als uw haag aangevreten wordt door deze kevers, omdat de planten anders niet genoeg voedingsstoffen meer op kunnen nemen om te overleven. Als u op tijd bent en de larven nog niet aan de wortels van de planten vreten, is de taxuskever gelukkig vrij eenvoudig te bestrijden. Hier bestaan chemische middelen voor, maar voor de planten en uw omgeving is het beter als u de taxuskever biologisch bestrijdt. De populairste methode hiervoor is het gebruik van rondwormen die bekend staan als aaltjes. Deze kunnen de kevers en hun larven opvreten of infecteren zodat ze uiteindelijk zullen omkomen, maar ze laten uw taxushaag met rust. Ook zijn er schimmels beschikbaar die volwassen kevers zullen doden als ze hiermee in aanraking komen. Handmatig de taxuskever uit de taxushaag verwijderen is geen goed idee. Hij kan zich goed verstoppen en zelfs als u alle kevers uit de planten haalt, is de kans vrij groot dat er nog eitjes achterblijven.
Ongedierte in de taxus: taxuskever
Ongedierte in de taxus: dopluis
Ander ongedierte dat veel schade aan uw taxushaag kan aanrichten is de dopluis. Ook deze kleine dieren eten graag van de naalden van de taxus. Om precies te zijn zuigen ze het sap uit de naalden. Het gevolg is in eerste instantie dat de groei van de planten geremd wordt. Wacht u te lang met het bestrijden van de dopluis, dan zijn de gevolgen schadelijker. De planten raken langzaam aan steeds meer verzwakt, waarna hun naalden verkleuren naar bruin of zwart en uiteindelijk van de planten vallen. Zoals gezegd zijn kale takken zeer ongebruikelijk bij deze wintergroene coniferen. Als ze die hebben, is dit bijna altijd een teken dat er iets niet goed is.
Helaas zitten dopluizen vaak al langere tijd in vrij grote aanvallen in de planten als ze opgemerkt worden. Ze laten namelijk honingdauw achter op de takken; een plakkerige afscheiding die vaak het duidelijkste teken is dat het ongedierte in de haag aanwezig is. Dopluizen zijn kort na hun geboorte het eenvoudigst te bestrijden. Later krijgen ze namelijk de beschermende laag waar ze hun naam aan te danken hebben en die de bestrijding aanmerkelijk lastiger maakt. Welk bestrijdingsmiddel u het beste kunt gebruiken is dus afhankelijk van in welke fase van hun leven ze zitten. Het goede nieuws is dat er verschillende chemische bestrijdingsmiddelen tegen de dopluis te verkrijgen zijn.
De bestrijdingsmiddelen tegen de dopluis brengt u normaal gesproken verschillende keren op de planten aan met tussenpozen van een aantal weken. Hier gaat u mee door tot alle dopluizen in uw haag gedood zijn. Dit is vaak lastig vast te stellen en daarom kiezen veel tuiniers voor de bestaande haag verwijderen en een nieuwe taxushaag planten.