Het mooie aan de taxus is dat hij als enige haagconifeer weer uitloopt op het oude hout wanneer hij radicale verjongingssnoei ondergaat. Dit geldt voor alle typen taxus. Andere haagconiferen zijn niet tot op het kale hout terug te snoeien. Zij vormen dan geen nieuwe scheuten meer, waardoor de heg een lelijk voorkomen met kale plekken krijgt. Met de taxus heeft u hiervan geen last. Dat maakt deze haagplant ook bijzonder geschikt voor vormsnoei. Om deze reden wordt de taxus ook nog weleens aangeraden als buxusvervanger. De taxus kan ook solitair of in groepjes worden neergezet, zowel in formele als informele tuinen.

Naast het geslacht van de taxusplanten zijn er nog enkele verschillen tussen de diverse soorten taxus. Zo kan de gewone taxus een stuk hoger worden dan de Taxus media ‘Hillii’. De mannelijke taxusplanten zijn voornamelijk geschikt voor het aanleggen van heggen tot een hoogte van 1,80 meter. Hun groeivorm is nog compacter dan die van de Taxus baccata. Hierdoor kunt u een zeer strakke en blikdichte haag creëren met de Taxus media ‘Hillii’. Zo’n taxushaag ziet er dan al gauw uit als een schitterende muur van wintergroene haagplanten pracht. Wel groeit de Taxus media ‘Hillii’ iets trager dan zijn vrouwelijke tegenhanger en de gewone taxus.

Wilt u een taxushaag van 2 meter of hoger creëren? Dan zijn de gewone taxus en de Taxus media ‘Hicksii’ hiervoor uitstekend geschikt. Ook wanneer u de voorkeur geeft aan een taxushaag met mooie rode bessen in het najaar kunt u het beste voor deze soorten taxus kiezen.

Ook bij de Taxus media is de winterhardheid goed te verklaren. Het gaat hier namelijk om een kruisbestuiving tussen de gewone taxus en de uit Japan afkomstige Taxus cuspidata, die winterhard is tot wel ongeveer -35 °C. Omdat die Japanse taxus een meerstammige, onregelmatige groeiwijze heeft is hij voor gebruik in de haag minder geschikt, maar de kruisbestuiving heeft gelukkig wel een buitengewoon winterharde haagconifeer opgeleverd die zich goed tot een strakke, formele haag laat snoeien. Dat maakt de taxus 'Hillii' en de taxus 'Hicksii' de meest betrouwbare keuze voor een taxushaag in een relatief koude streek.

Coniferen kunnen over het algemeen erg slecht tegen natte grond. Hierin zijn coniferen zeker niet uniek, want haagplanten zijn over het algemeen erg vatbaar voor wortelrot in natte grond, maar bij coniferen is het risico op wortelschade extra groot. Dit is niet zo’n groot probleem als het misschien lijkt, omdat veel grondsoorten goed te draineren zijn. Een zware grondsoort als klei kan echter problemen opleveren voor een coniferenhaag. De enige uitzondering hierop vormt overigens de watercipres. Deze coniferensoort komt in de natuur niet veel meer voor, maar zijn natuurlijke leefgebied is op redelijk drassige grond.

Naast hun kenmerkende gebladerte en wintergroene karakter staan de meeste haagconiferen bekend om hun snelle groei. Hierin spant de leylandii de kroon. Onder optimale omstandigheden kan die in een jaar tijd wel 80 tot 100 centimeter groter worden. Daar staat tegenover dat de taxus juist een opvallend langzame groeier is. De Taxus baccata, ook wel gewone taxus genoemd, groeit zo’n 15 à 20 centimeter per jaar. De taxus 'Hicksii' en de taxus 'Hillii' zelfs nog iets langzamer. Zoals bij de meeste haagplanten is het ook nog zo dat oudere exemplaren van de planten trager groeien dan net aangeplante, jonge haagplanten.

Die lage groeisnelheid lijkt misschien een nadeel voor tuiniers die snel een hoge coniferenhaag in de tuin willen, maar er zitten ook voordelen aan de langzame groei. Zo is de taxus hierdoor bijzonder onderhoudsarm voor een coniferensoort en zal een taxushaag de meestal strakke vorm waarin hij gesnoeid wordt lange tijd behouden. Veel tuiniers zullen twee keer per jaar hun taxushaag snoeien, maar zelfs met een jaarlijkse snoeibeurt blijft de haag er mooi vol en recht uitzien. Dit groeigedrag heeft er ook toe geleid dat steeds meer tuinders hun buxushaag vervangen met een taxushaag. Ondanks de verschillen in bladvorm lijkt een taxushaag qua groeivorm verrassend veel op een buxushaag.