Kijken we naar de specifieke ziekten en plagen waar de laurierkers (Prunus laurocerasus) en de Portugese laurier (Prunus lusitanica 'Angustifolia') last van kunnen krijgen, dan zien we verschillende schimmels en ongedierte hun werk doen. Enkele plaagdieren die nog wel eens in laurierhagen aangetroffen worden zijn slakken, diverse soorten vlooien, luizen en mijten, taxuskevers en mineervliegen. Als de bladluis of de schildluis bijvoorbeeld actief zijn in uw laurierhaag, ziet u dat meteen aan bruine of zwarte plekken in de bladeren. Bladvlooien maken hun aanwezigheid kenbaar aan de randen van het laurierblad. Die zullen eerst op gaan krullen en daarna een gele tot bruine kleur krijgen. Dat doet natuurlijk afbreuk aan het mooie uiterlijk van uw laurierhaag en dus is het belangrijk om op uw hoede te zijn voor dit soort tekenen van ongedierte.

Wanneer uw laurierhaag ziek is, ziet u dit meestal terug aan het blad en/of de takken van de laurierkers. Ook in het geval van ongedierte zijn er duidelijke signalen. Zaken om alert op te zijn: het dof worden van het jonge blad, witte wasdraden in de laurierstruik, bruine stipjes op de takken, stam of op het blad en het omkrullen of bruin verkleuren van het blad. Dit kan wijzen op plaagdieren. In sommige gevallen herkent u een ongedierteplaag doordat het blad aangevreten wordt. In het geval van schimmelziekten zien we vaak dat het blad van de laurierkers bleke verkleuringen vertoont. Deze kunnen later bruin worden.

Hagelschot is relatief onschuldig, maar wel lelijk. Als uw laurierhaag daaraan lijdt, is dat te zien aan de blaren die de ziekte op het blad maakt. Na verloop van tijd laten deze los en ontstaan er gaten in de bladeren; alsof er inderdaad met hagel op geschoten is. Misschien wel de meest voorkomende ziekte in de laurierhaag is dus hagelschot. Dit is te herkennen aan onregelmatige gaten die meestal in het midden van het blad ontstaan, alsof er met hagel op het blad is geschoten. Vaak wordt aangenomen dat insecten de bladeren aangevreten hebben. En dat is ook zeker mogelijk, maar insecten vreten meestal van de randen van het blad. Laurierkersen die gaten in het midden van het blad hebben, hebben meestal met hagelschot te maken. Voorafgaand aan de gaten ontstaan er kleine blaren op het blad die na verloop van tijd open zullen gaan. Later worden de bladeren bruin en zullen ze van de planten vallen.

Meeldauw is een schimmelziekte die voor veel planten een bedreiging is. En de laurierkers ontsnapt daar helaas ook niet aan. Een laurierhaag die recentelijk getroffen is door meeldauw is te herkennen aan de witte, poederachtige sporen die de schimmel op de jonge scheuten achterlaat. Bij warm en vochtig weer kan de schimmel die meeldauw veroorzaakt zich vrij snel verspreiden. Zeker als regendruppels de verspreiding eenvoudiger maken. Als er niet meteen opgetreden wordt, kan het bladoppervlak van de laurierkers bobbelig worden of zelfs opkrullen. Ook ontstaan er eerst lichtgroene vlekken op het blad en daarna bruine vlekken. De takken kunnen eveneens aangetast worden door de schimmels.

Wortelrot is de meest eenvoudige diagnose om voor een zieke laurierhaag te stellen, maar ook de moeilijkste om te genezen of voorkomen. Dit komt doordat wortelrot meestal al veroorzaakt wordt als de planten op de verkeerde grondsoort geplant worden. Op een bodem die veel water vasthoudt of onvoldoende gedraineerd is, zullen de wortels van de planten langer onder water blijven staan dan ze aankunnen en vervolgens gaan rotten. Het gevolg is dat de planten in uw tuin volledig afsterven. De grond goed draineren voor uw haag de grond in gaat is de enige oplossing, maar bij de zwaarste grondsoorten kan dit moeilijk zijn.

Verschillende insecten halen hun voedsel graag uit de bladeren van de laurierkers en de Portugese laurier. Deze laten allemaal hun eigen sporen achter op de planten. De bladluis en de schildluis laten bijvoorbeeld bruine vlekken op het blad achter, terwijl de bladvlo happen uit de rand van het laurierblad neemt. En dan is er ook nog de gegroefde lapsnuitkever, die ook wel bekend staat als de taxuskever. Anders dan die naam doet vermoeden, tast dit ongedierte niet alleen de taxus aan. Deze kever vreet eveneens van de randen van het blad, maar zijn larven zijn nog gevaarlijker. Deze vreten van de wortels van de planten. Merkt u dit ongedierte te laat op, dan kunnen uw planten binnen de kortste keren dood zijn.